Khmerskie księżniczki (Angkor)

Angkor Wat jest największa i najbardziej znana świątynia w kompleksie Angkor (អង្គរ). Obowiązują do niego bilety jedno, trzy i pięciodniowe. My wybieramy opcję trzydniową i zwiedzamy zabytek według proponowanego przez Lonely Planet schematu małego (pierwszy dzień) i dużego (dzień drugi) koła.

Angkor Wat: jedno z bocznych wejść

Angkor Wat: scena batalistyczna

Angkor Wat: tancerze

Angkor Wat: panny, ale nie panny młode

Pierwszego dnia zwiedza się Angkor Wat i Angkor Thom, w skład której wchodzą świątynie Bayon, Bapuhon i Ta Prohm. Trasa drugiego dnia wiedzie przez świątynie: Preah Khan,  usytuowaną na sztucznym jeziorze Preah Neak Pean, Ta Som, Eastern Meabon i Pre Rup.

Bayon: panorama 

Bayon: wejście 

Świątynia Bayon 

Bayon: kamienne głowy

Bayon nad jeziorem 

procesja wokół Bayon

Gdyby ktoś miał tylko jeden dzień na zwiedzanie, zdecydowanie polecałabym mu Angkor Wat, Ta Prohm i Preah Neak Pean, a jeśli czas pozwoli - co swobodnie powinno zmieścić się w programie jednodniowej tuk-tukowej wycieczki - Bayon, Bapuhon i Pre Rup. Posiadacze biletu trzy bądź pięciodniowego, na pozostałe dni mogą sobie wypożyczyć rowery lub skutery i na własna rękę, zgodnie z upodobaniem, zwiedzić świątynie i świątynki ukryte w dżungli, nie wchodzące w skład standardowych tras.

Ta Prohm: front

Ta Prohm: wejście

Ta Prohm trawiona przez dżunglę

Staw Neak Pean

Preah Neak Pean

Tuk-tuk jest o tyle dobrym rozwiązaniem, że miejscowi doskonale orientują się w kompleksie, nie kluczą między świątyniami i znają godziny ich otwarcia. Jeśli podróżuje się w dwie, trzy osoby, jest to także najprawdopodobniej, najtańsza opcja przemieszczania się. Poza tym, przy odrobinie szczęścia można trafić na kierowcę posiadającego szeroką wiedzę o zabytku i ciekawie o nim opowiadającego. Tu karma dopisała nam średnio. Nasz kierowca był solidny i punktualny, ale niezbyt rozmowny. Z wielką jednak dumą obwoził nas po miasteczku, klucząc w plątaninie ulic, więc czułyśmy się jak prawdziwe księżniczki.

Miał być zachód słońca, a była tęcza

W porze deszczowej, spokojnie można sobie darować wschody i zachody słońca, które wpisane są w program standardowych tras, bo szansa na bezchmurne niebo o tej porze dnia, jest znikoma. Z drugiej strony rozpoczęcie zwiedzania około 6.00-7.00 pozwala uniknąć największego upału, który w kamiennych, nieocienionych ruinach potrafi dać się we znaki.

Wschód słońca też jakiś słaby